Spiritual Warfare &nd Worship
Blijf op de hoogte en volg Elisa
05 November 2012 | Nederland, Sint Jansklooster
Hellooo allemaal!
Hoe gaat het met jullie? Is het nog een beetje leuk in de kerk :)? Ben ik eigenlijk wel benieuwd naar!
Met mij gaat het goed; vorige week was weer heel erg leuk en leerzaam! Belinda heeft ons deze week geleerd over worship en spiritual warfare. Zij is de leider van worship over heel de School of the Nations (dus alle YWAM bases met worshipteams is zij leiding over). Dat vond ik wel gaaf.
De dagen maandag en dinsdag gingen over worship. Wat ik altijd dacht, was dat worship te maken had met muziek/instrumenten en zingen. Maar wat bleek, dat is alleen maar een uiting van worship (aanbidding).
Wat het echt is, is wat Abraham deed. Belinda vertelde over het verhaal dat Abraham zijn zoon moest offeren van God en hij gehoorzaamde daarin. Wat me heel erg aansprak, was dat Abraham zo'n vertrouwen had in God. Hij wist dat God niet als de andere goden was die kinderoffers wilde hebben. Daarom staat er ook in Genesis 22:5
"Jullie blijven hier bij de ezel," beval hij de twee dienaren, "ik en de jongen gaan daarheen om te aanbidden. Daarna komen wij hier terug."
Abraham zegt hier niet voor niet dat 'wij' terugkomen. Hij wist dat als hij op één of andere manier zijn zoon moest offeren, dat God hem ook vast wel weer zou opwekken of een ander wonder zou laten gebeuren. Hij had zo'n vertrouwen op God en kende Hem zo goed. Echt heel vet.
En dat is wat aanbidding is: vrees voor God, totale overgave, gehoorzaamheid, vertrouwen, God op één, eerlijkheid, liefde, relatie en ga zo maar door. Liederen zingen is een uiting van aanbidding!
Dat was dus wel een erg leuke les, zo heb ik het nog nooit gehoord.
Daarnaast hebben we de woensdag en donderdag over geestelijke strijd gehad. We hebben gesproken vanaf de val van Lucifer en de andere engelen en hoe dat sindsdien tegen de mens werkt. Opzich wist ik al veel over geestelijke strijd, omdat ik daar veel van heb geleerd vroeger. Het enige wat ik nog niet begreep - en eigenlijk nog steeds niet zo goed begrijp - is wanneer we nu autoriteit hebben. Zelf dacht ik altijd dat Jezus ons ALTIJD autoriteit geeft, maar satan heeft ook bepaalde territoria waar wij eerst autoriteit moeten werven! Dan moeten we gaan bidden. Maarja; wanneer en op welke plaatsen heb je dan autoriteit en wanneer niet? Dat ga ik dus nog vragen.
Vrijdagochtend was echt heel gaaf. We hebben toen iets geofferd aan God wat we aan Hem willen geven. Iets wat ons dwarszit, iets waarvoor we Hem voor willen danken; het kon van alles zijn (behalve een schaap natuurlijk). We hadden de ruimte heel mooi versierd; de mannen hadden een altaar gemaakt en de vrouwen hebben de rest versierd. We zaten in een kring op de vloer en begonnen met avondmaal. Daarna kon iedereen, individueel, binnen de kring zijn offer geven aan God - wat dus openbaar gebeurde.
Als laatste was ik bijna, want ik scheet zeven kleuren in mijn broek. Ik wilde mezelf offeren aan God door een liedje te zingen met gitaar:
I surrender van Kim Walker. Dit liedje wilde ik met mijn doop al zingen, maar ik durfde niet. Simpelweg omdat ik bang was dat het fout zou gaan, maar vooral omdat ik bang was dat mensen zouden denken dat ik alleen maar een liedje zou zingen 'om mensen eens te laten zien dat ik goed kan zingen' ofzo. Dat wilde ik echt niet, dus toen had ik besloten het niet te doen.
Midden in de kring aangekomen, vertelde ik eerst nog een leugen waarin ik geloofde en ik moest huilen.. Fijn als je een liedje gaat zingen! Ik ging er toch maar voor, zette mezelf over de angst voor wat mensen zouden denken en zong - met mijn rug naar de kring en gezicht naar het altaar - het liedje van Kim Walker met een geleende gitaar. Toen ik klaar was met zingen, moesten er mensen huilen. Ik begreep er helemaal niets van! Het was helemaal niet mooi. Ik kreeg erg veel complimentjes, maar vond dat best vervelend. Helemaal niet fijn om voor God te zingen en dan als het ware de 'glorie' te krijgen, want ik ben niet degene die mensen aanraakt. Sowieso word ik verlegen als ik complimentjes krijg, misschien moet ik daarmee beter leren omgaan. Ik weet het ook niet.
De dag erna kwam de worshipleader naar me toe - Jenny - omdat Belinda mij aanraadde! Hahaha God moet echt iets gedaan hebben :P Maar het was wel erg leuk. Had dit echt niet verwacht.. Nu heb ik aan God gevraagd wat ik hiermee moet.
Deze week spreekt Jan Pool over het vaderhart van God en vrees voor God. Hij is ook wel eens in onze kerk geweest, dus als ik nog van iemand de groeten moet doen; dan kan dat :D
Thanks voor het lezen van mijn blog en ik hoop dat jullie het nog steeds niet saai beginnen te vinden!
Groetjes uit Epe
Hoe gaat het met jullie? Is het nog een beetje leuk in de kerk :)? Ben ik eigenlijk wel benieuwd naar!
Met mij gaat het goed; vorige week was weer heel erg leuk en leerzaam! Belinda heeft ons deze week geleerd over worship en spiritual warfare. Zij is de leider van worship over heel de School of the Nations (dus alle YWAM bases met worshipteams is zij leiding over). Dat vond ik wel gaaf.
De dagen maandag en dinsdag gingen over worship. Wat ik altijd dacht, was dat worship te maken had met muziek/instrumenten en zingen. Maar wat bleek, dat is alleen maar een uiting van worship (aanbidding).
Wat het echt is, is wat Abraham deed. Belinda vertelde over het verhaal dat Abraham zijn zoon moest offeren van God en hij gehoorzaamde daarin. Wat me heel erg aansprak, was dat Abraham zo'n vertrouwen had in God. Hij wist dat God niet als de andere goden was die kinderoffers wilde hebben. Daarom staat er ook in Genesis 22:5
"Jullie blijven hier bij de ezel," beval hij de twee dienaren, "ik en de jongen gaan daarheen om te aanbidden. Daarna komen wij hier terug."
Abraham zegt hier niet voor niet dat 'wij' terugkomen. Hij wist dat als hij op één of andere manier zijn zoon moest offeren, dat God hem ook vast wel weer zou opwekken of een ander wonder zou laten gebeuren. Hij had zo'n vertrouwen op God en kende Hem zo goed. Echt heel vet.
En dat is wat aanbidding is: vrees voor God, totale overgave, gehoorzaamheid, vertrouwen, God op één, eerlijkheid, liefde, relatie en ga zo maar door. Liederen zingen is een uiting van aanbidding!
Dat was dus wel een erg leuke les, zo heb ik het nog nooit gehoord.
Daarnaast hebben we de woensdag en donderdag over geestelijke strijd gehad. We hebben gesproken vanaf de val van Lucifer en de andere engelen en hoe dat sindsdien tegen de mens werkt. Opzich wist ik al veel over geestelijke strijd, omdat ik daar veel van heb geleerd vroeger. Het enige wat ik nog niet begreep - en eigenlijk nog steeds niet zo goed begrijp - is wanneer we nu autoriteit hebben. Zelf dacht ik altijd dat Jezus ons ALTIJD autoriteit geeft, maar satan heeft ook bepaalde territoria waar wij eerst autoriteit moeten werven! Dan moeten we gaan bidden. Maarja; wanneer en op welke plaatsen heb je dan autoriteit en wanneer niet? Dat ga ik dus nog vragen.
Vrijdagochtend was echt heel gaaf. We hebben toen iets geofferd aan God wat we aan Hem willen geven. Iets wat ons dwarszit, iets waarvoor we Hem voor willen danken; het kon van alles zijn (behalve een schaap natuurlijk). We hadden de ruimte heel mooi versierd; de mannen hadden een altaar gemaakt en de vrouwen hebben de rest versierd. We zaten in een kring op de vloer en begonnen met avondmaal. Daarna kon iedereen, individueel, binnen de kring zijn offer geven aan God - wat dus openbaar gebeurde.
Als laatste was ik bijna, want ik scheet zeven kleuren in mijn broek. Ik wilde mezelf offeren aan God door een liedje te zingen met gitaar:
I surrender van Kim Walker. Dit liedje wilde ik met mijn doop al zingen, maar ik durfde niet. Simpelweg omdat ik bang was dat het fout zou gaan, maar vooral omdat ik bang was dat mensen zouden denken dat ik alleen maar een liedje zou zingen 'om mensen eens te laten zien dat ik goed kan zingen' ofzo. Dat wilde ik echt niet, dus toen had ik besloten het niet te doen.
Midden in de kring aangekomen, vertelde ik eerst nog een leugen waarin ik geloofde en ik moest huilen.. Fijn als je een liedje gaat zingen! Ik ging er toch maar voor, zette mezelf over de angst voor wat mensen zouden denken en zong - met mijn rug naar de kring en gezicht naar het altaar - het liedje van Kim Walker met een geleende gitaar. Toen ik klaar was met zingen, moesten er mensen huilen. Ik begreep er helemaal niets van! Het was helemaal niet mooi. Ik kreeg erg veel complimentjes, maar vond dat best vervelend. Helemaal niet fijn om voor God te zingen en dan als het ware de 'glorie' te krijgen, want ik ben niet degene die mensen aanraakt. Sowieso word ik verlegen als ik complimentjes krijg, misschien moet ik daarmee beter leren omgaan. Ik weet het ook niet.
De dag erna kwam de worshipleader naar me toe - Jenny - omdat Belinda mij aanraadde! Hahaha God moet echt iets gedaan hebben :P Maar het was wel erg leuk. Had dit echt niet verwacht.. Nu heb ik aan God gevraagd wat ik hiermee moet.
Deze week spreekt Jan Pool over het vaderhart van God en vrees voor God. Hij is ook wel eens in onze kerk geweest, dus als ik nog van iemand de groeten moet doen; dan kan dat :D
Thanks voor het lezen van mijn blog en ik hoop dat jullie het nog steeds niet saai beginnen te vinden!
Groetjes uit Epe
-
05 November 2012 - 21:34
Pieter Jan:
Kijk Elisa, ik heb je nog niet eens horen zingen en ben ook al een beetje ontroerd ...
dat komt denk ik gewoon omdat God zo onwijs veel van je houdt ! Ook door mensen heen.
Nee hoor, niet saai :-) -
07 November 2012 - 10:06
Manya:
hahaha, lekkerding ben je ook! En ik vind dat ik nu wel even mag zeggen: I told you so, I told you so! Haha, go for it:). ( Ik doe nu stiekem een dansje op me stoel)
Love you en nee het is niet saai. -
07 November 2012 - 17:25
Rick 't Hart:
Lieve Elisa, ik ben het helemaal met Pieter Jan eens (nog) niets gehoort en toch een traantje in mijn ogen. Je verslagen lezen heerlijk weg, dus ga zo door, groetjes uit De Lier -
23 November 2012 - 00:34
Ferdy Korpershoek:
Wow Elies! Wat een mooie blog! De link stond al 3 weken in mijn Inbox. Wauw. Dat verhaal van Abraham. Zo mooi. Maar ook je verhaal over je liedje bij het altaar. Echt heel mooi! Het ontroert mij ook. Zoo gaaaf om te zien wat je daar allemaal meemaakt! Ik ga je volgende blog lezen! :) -
04 December 2012 - 13:04
Pearl:
Ook traantje hier!
Ik zei het toch lieve muts. Whaaah kan gewoon niet wachten om de volgende blog te openen en te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
