I'm back in Holland!
Door: Elisa
Blijf op de hoogte en volg Elisa
11 Maart 2013 | Nederland, De Lier
Hallo allemaal!
Zoals jullie misschien hebben gemerkt, ben ik weer voorgoed terug in Nederland! Zaterdagmiddag rond 16:00 kwam ik weer aanrijden op mijn vertrouwde erfje. Door Vaska (de hond) die me blaffend tegemoet kwam rennen en de snijdende kou realiseerde ik me weer dat ik in Nederland was. Het acclimatisatieproces kon beginnen!
Indonesië was fantastisch! Het heeft me zoveel meer laten groeien en zoveel laten leren. De reis zelf en het daar zijn vond ik erg leuk en erg moeilijk. Op persoonlijk gebied had ik het idee dat God zich had teruggetrokken in Zijn aanwezigheid naar mij toe. Ik belandde dus in een zo te zeggen 'woestijnperiode'. Dit betekende voor mij dat ik God niet voelde, niet ervaarde, Zijn stem niet kon verstaan en ik had het idee mijn beste maatje te verliezen. Op een gegeven moment ben ik boos in een opgesloten kamer tegen God gaan schreeuwen en heb al mijn frustraties naar Hem geuit. Dat maakte me rustiger en liet me inzien dat ik ook hierin God mag vertrouwen. Al voelde ik Hem niet, maakt Hem dat automatisch geen God meer voor mij? Is Hij écht weg? Ik wist dat God hier een bedoeling mee had, maar het was niet leuk op dat moment. Dat was één aspect van mijn persoonlijke ervaring in Indonesië.
Daarnaast heb ik zoveel meegemaakt met de 'ministry' - het werk - wat we daar deden. Zo waren we bijvoorbeeld in Jakarte in een sloppenwijk. Het was zo gek om daar te zijn, vooral omdat naast die sloppenwijk een groot winkelcentrum stond - verschil in welvaart en armoede is erg groot. Ik dacht: "Wat kunnen wij in een paar dagen betekenen voor deze mensen in de sloppenwijk? Wij kunnen hier toch geen hoop brengen? Als wij zo meteen weer weggaan, leven ze nog steeds in deze krotjes!" Wat God me toen heeft geleerd, is dat er in elke situatie hoop te brengen is. Zo gaven we in dezelfde sloppenwijk les aan travestieten. Er was er één die zijn hart voor Jezus wilde openstellen en dat was geweldig! Binnen de sloppenwijk zelf hebben we kinderprogramma's gedaan en konden we hen weer zien lachen. Er zijn nog meer mensen bekeerd in de sloppenwijk die licht kunnen brengen. Nog steeds leven de mensen in armoede, maar er is altijd hoop te brengen.
Dat is één van de vele verhalen die er te vertellen zijn. Het was een hele goede tijd en het is goed om weer in Nederland te zijn. De waardering voor de dingen die ik thuis heb is sterk gegroeid! Desondanks deze positieve waarneming, voel ik me ook nog een beetje in een niemandsland. Wat wilt God verder in mijn leven doen? Hoe weet ik zeker dat ik Zijn stem versta daarin? Ik weet dat Hij mijn verlangens ziet en Hij dat al te graag wilt bevestigen en meenemen in Zijn plan met mij. Waar ik wel ben achtergekomen, zijn (deels) mijn gaven en talenten die Hij mij heeft gegeven en dat wil ik zeker gebruiken. In de kerk wil ik meer dienen en binnen het westlandnetwerk meer relaties opbouwen en mensen over God vertellen.
Mijn eigen keuze is om te gaan studeren in Leiden, waarschijnlijk de studie geschiedenis. Als God tussendoor nog iets specifiek zegt over mijn toekomst, dan doe ik dat natuurlijk! Maar ik ga g een jaar wachten totdat Hij spreekt. Daarin denk ik ook dat wij zelf beslissingen mogen maken en als God iets héél anders wilt, dan zegt Hij het wel. Maar anders zegent Hij hetgeen wat je gaat doen. Eerst wandelen in geloof en Hij leidt!
Ik wil iedereen heel erg graag bedanken voor de steun en de gebeden! Specifiek wil ik ook degenen bedanken die mij financieel hebben gesteund (jullie krijgen nog een klein kleinigheidje vanuit Indonesië!)
Dank jullie wel :D
Zoals jullie misschien hebben gemerkt, ben ik weer voorgoed terug in Nederland! Zaterdagmiddag rond 16:00 kwam ik weer aanrijden op mijn vertrouwde erfje. Door Vaska (de hond) die me blaffend tegemoet kwam rennen en de snijdende kou realiseerde ik me weer dat ik in Nederland was. Het acclimatisatieproces kon beginnen!
Indonesië was fantastisch! Het heeft me zoveel meer laten groeien en zoveel laten leren. De reis zelf en het daar zijn vond ik erg leuk en erg moeilijk. Op persoonlijk gebied had ik het idee dat God zich had teruggetrokken in Zijn aanwezigheid naar mij toe. Ik belandde dus in een zo te zeggen 'woestijnperiode'. Dit betekende voor mij dat ik God niet voelde, niet ervaarde, Zijn stem niet kon verstaan en ik had het idee mijn beste maatje te verliezen. Op een gegeven moment ben ik boos in een opgesloten kamer tegen God gaan schreeuwen en heb al mijn frustraties naar Hem geuit. Dat maakte me rustiger en liet me inzien dat ik ook hierin God mag vertrouwen. Al voelde ik Hem niet, maakt Hem dat automatisch geen God meer voor mij? Is Hij écht weg? Ik wist dat God hier een bedoeling mee had, maar het was niet leuk op dat moment. Dat was één aspect van mijn persoonlijke ervaring in Indonesië.
Daarnaast heb ik zoveel meegemaakt met de 'ministry' - het werk - wat we daar deden. Zo waren we bijvoorbeeld in Jakarte in een sloppenwijk. Het was zo gek om daar te zijn, vooral omdat naast die sloppenwijk een groot winkelcentrum stond - verschil in welvaart en armoede is erg groot. Ik dacht: "Wat kunnen wij in een paar dagen betekenen voor deze mensen in de sloppenwijk? Wij kunnen hier toch geen hoop brengen? Als wij zo meteen weer weggaan, leven ze nog steeds in deze krotjes!" Wat God me toen heeft geleerd, is dat er in elke situatie hoop te brengen is. Zo gaven we in dezelfde sloppenwijk les aan travestieten. Er was er één die zijn hart voor Jezus wilde openstellen en dat was geweldig! Binnen de sloppenwijk zelf hebben we kinderprogramma's gedaan en konden we hen weer zien lachen. Er zijn nog meer mensen bekeerd in de sloppenwijk die licht kunnen brengen. Nog steeds leven de mensen in armoede, maar er is altijd hoop te brengen.
Dat is één van de vele verhalen die er te vertellen zijn. Het was een hele goede tijd en het is goed om weer in Nederland te zijn. De waardering voor de dingen die ik thuis heb is sterk gegroeid! Desondanks deze positieve waarneming, voel ik me ook nog een beetje in een niemandsland. Wat wilt God verder in mijn leven doen? Hoe weet ik zeker dat ik Zijn stem versta daarin? Ik weet dat Hij mijn verlangens ziet en Hij dat al te graag wilt bevestigen en meenemen in Zijn plan met mij. Waar ik wel ben achtergekomen, zijn (deels) mijn gaven en talenten die Hij mij heeft gegeven en dat wil ik zeker gebruiken. In de kerk wil ik meer dienen en binnen het westlandnetwerk meer relaties opbouwen en mensen over God vertellen.
Mijn eigen keuze is om te gaan studeren in Leiden, waarschijnlijk de studie geschiedenis. Als God tussendoor nog iets specifiek zegt over mijn toekomst, dan doe ik dat natuurlijk! Maar ik ga g een jaar wachten totdat Hij spreekt. Daarin denk ik ook dat wij zelf beslissingen mogen maken en als God iets héél anders wilt, dan zegt Hij het wel. Maar anders zegent Hij hetgeen wat je gaat doen. Eerst wandelen in geloof en Hij leidt!
Ik wil iedereen heel erg graag bedanken voor de steun en de gebeden! Specifiek wil ik ook degenen bedanken die mij financieel hebben gesteund (jullie krijgen nog een klein kleinigheidje vanuit Indonesië!)
Dank jullie wel :D
-
11 Maart 2013 - 17:00
Margriet Oranje:
I love it! Je verslag, maar vooral dat je terug bent <3
Margrietjeee -
11 Maart 2013 - 17:00
Margriet Oranje:
I love it! Je verslag, maar vooral dat je terug bent <3
Margrietjeee -
11 Maart 2013 - 17:01
Margriet Oranje:
P.S. Ben jij dat in dat clownspak? Haha! -
11 Maart 2013 - 17:59
Hans:
Lieve Elisa,
Bedankt voor alle berichtgeving en ook dit laatste verslag! Fijn dat je er weer bent, en precies met de thuiskomst van je paps! Ik hoop dat dit halfjaar een geweldige impact op het vervolg van je leven zal hebben.
En voor de toekomst? Neem biddende je beslissingen en geef God de kans om daarin te sturen. Ik wens je een superleuke tijd toe in dit kouwe landje. Ik ga uitkijken naar je volgende stap!
Gods zegen en Zijn Shalom wens ik je van harte toe!
h a n s -
11 Maart 2013 - 18:50
Elisa Vreugdenhil:
Jaa dat ben ik in het clownspak; was zo leuk om te doen hahaha -
11 Maart 2013 - 19:02
Pieter Jan:
Lieve Elisa, het is in ieder geval een talent van je om je belevenissen goed op schrift te zetten.
Bedankt voor het mogen meekijken in alle (persoonlijke) belevenissen en .... inderdaad, het kan
weleens bevrijdend werken om echt te roepen naar God, maar Hij is er altijd, zelfs midden in de woestijn. Geniet weer van je familie en vrienden en zeker weten ... als je er voor openstaat, zal
de Heer je zeker leiden ! -
11 Maart 2013 - 22:12
Demi:
Hee Elies, fijn dat je weer in Nederland bent. Het klinkt als een hele gave ervaring in Indonesië en ik denk dat je echt trots op jezelf kunt zijn dat je dit gedaan hebt!
Kus van Demi -
11 Maart 2013 - 23:10
Gerald:
Apa kabar? saya cinta padamu ^_^ party als we elkaar weer zien!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
